Die kernpunt waarom ek my terugkeer na God gevind het, was die feit dat ek die ewigheidswaarde van God besef het ten spyte van my aardse krisis.

In ’n verhaal waar ek deur God verlate gevoel het, moes ek op ’n plek kom wat ek ’n keuse maak. Ek kon nie aanhou rebelleer teen God nie, maar nog steeds wou ek nie die brawe besluit neem nie, en dit was om te vra: Waar is God en bestaan Hy werklik?

Daardie dag het wel aangebreek waar ek verklaar het dat Hy nie bestaan nie, en dit alles omdat God nie op my tyd geantwoord het nie.

Die eensaamheid in ’n wêreld wat Hy geskape het, het my soos ’n swerweling laat voel. Ek het op die hoofweg na Johannesburg gery en myself gevra: Waarom het ek so ver gegaan? Die antwoord was maklik: my aardse omstandighede.

Ja, dit was my 18 maande-oue babadogtertjie wat op sterwe lê, maar nog steeds bly dit verbygaande omstandighede in vergelyking met God se ewigheid, Sy bestaan en werklikheid. Die skaal het so ver oorgeleun na die werklikheid van God, dat ...