Ek sit vir die eerste keer heel voor in die vliegtuig. My kort bene geniet die ekstra beenspasie. Dit maak dat ek my na hartelus voor my kan uitstrek. Dit gaan ’n gemaklike vlug wees, dink ek tevrede.

My ingenomenheid is van korte duur. ’n Baba begin aanhoudend skree. Om alles te kroon, begin turbulensie my gewone vlug-angs diep in die rooi druk.

Ek kyk doodbenoud om my rond. Op daardie oomblik word dinge vir my duidelik ...

Hoe tevrede jy voel, is jou eie saak