Reeds in Genesis gee God die opdrag vir die mens om vir ander om te gee. Met die Skrif as eerste verwysing en dié Goddelike ingeboude meganisme in die mens, kan ons weet: Ons is geprogrammeer om om te gee.

God gee ons die vermoë vir omgee...

Van die eerste dinge wat ’n mens kan onthou (as jy die voorreg van ’n geborge huis gehad het), is omgee-oomblikke: ouers se liefdevolle aanraking en ’n gevoel van geborgenheid. Wanneer jy groter is, word vriende ’n belangrike deel van jou lewe.

Later kom daar iemand so spesiaal dat jou omgee aan selfopoffering grens.

Wanneer vlindervoetjies teen jou hart begin skop, kry jy ’n unieke dimensie van omgee vir die baba wat gebore word. Heelwat later, wanneer jy jou kleinkind in jou arms hou, word jy vasgevang in die web wat die klein vingertjies om jou span.

Deur jou lewe neem jy waar hoe mense ander behandel. Só begin jy ook om vir die mense wat op jou pad kom, om te gee.

Omgee vir ander mense begin by jouself