ROZANNE MCKENZIE weet dat God haar anker in elke stormgety is. Sonder Sy lig om die donkerte te verlig, kon verkeerde keuses haar lewe anders laat verloop het. Vandag, deur die storm van postnatale depressie en anderkant uit, voel sy weer haar ou self. Vreugdevol, spontaan en energiek.

Hoop is ’n skrefie lig in die donkerte

“Waarmee kan ek jou he..?” Die dokter kon nie eens haar sin klaarmaak nie, toe stroom my trane al. Daardie dag is nog so helder in my gedagtes soos gister. Die huil het van diep binne losgebreek, die sluise wawyd oop.

Die minute het verbygetik. Sy het haar pasiënt laat begaan ... en ek het laat waai. Sonder ophou gehuil.

Hoe verander ’n mens van ’n spontane, borrelende persoon in ’n wanhopige stuk hartseer – en dit in ’n lewensfase waar jy veronderstel is om sielsgelukkig te wees?

Moeg, depressief en bitterlik kwaad. Dis al wat hier binne oorgebly het. Die woede wat swaar op my bors kom lê het, het elke stukkie lewensvreugde uitgepers.

Die situasie was heeltemal oorweldigend. Dit het ...