Dis nogal ’n opskrif wat jou laat dink. Is dit moontlik? Is ek dalk te besig vir God? Wel, kom ons vra ’n vragie of twee om dit vas te stel. 

Doen moeite om alleentyd te spandeer met die Here

Spandeer ek nog alleentyd met Hom? Nie ’n skietgebedjie-indie-kar-op-pad-iewers-heen nie, maar gereelde, gefokusde stilstaantyd met my Bybel en die deur toe?

Vra ek nog Sy opinie voordat ek besluite maak?

Wag ek op ’n antwoord as ek Sy opinie vra?

Is daar ’n gemaklike intimiteit tussen ons, daardie veilige sekuriteit wat kom van mekaar-werklik-goed-ken-en-daarom-vertrou?

Die ding wat Christenskap anders as alle ander gelowe maak, is ons verhouding met die Here, en geen verhouding oreer ooit sonder kwaliteittyd saam nie. Jy weet self as jy in die huwelik staan, hoe maklik dit is om nooit werklik tyd met mekaar te spandeer nie … en die gevolge daarvan? As jy weer sien, het julle uitmekaar gegroei … Maar dit begin nooit onmiddellik nie, dit gebeur geleidelik.

Hoekom is ons ...