Dobbel is ’n bose kringloop. ’n Siekte. En dis bitter moeilik om daaruit te ontkom. Ek het besef dat ek niks beter as enige ander verslaafde was nie.

Dobbel stroop jou van jou gewete, menswaardigheid en integriteit

“Baby, I want you to love me …” sing ek die woorde liefies terwyl ek die dobbelmasjien soen. Ek kyk skuldig rond, torring aan my pruik en skuif die donkerbril reg op my neus. Ek mag nie eintlik hier wees nie.

Jackpot! Die masjien se ry prentjies val een, twee, drie in my guns: R25 000.

Ek is so bly dat ek spontaan in die lug spring en jil van vreugde. Met die springslag trek die pruik dié kant toe en die sonbril daardie kant toe.

Die dobbelhuis se beamptes is gou by, en kom agter dat ek nie hier mag wees nie. Dus is die wengeld ook nie myne nie. Ek gaan druipstert terug huis toe.

Eers was dit net op Saterdae. Toe die hele naweek, en later sommer vir ’n week op ’n slag.

Toe my man nie ...