Almal gaan deur seerkrytye, alleentye en moet swaarkry verwerk. DORETTE POTGIETER glo dat alles – bitter, soet of sout – maak ons wie ons uiteindelik is. Sy is vandag op haar gelukkigste deur ander mense te help.

Te lank was ek woedend en onnodig bang vir omstandighede.

Daardie dag toe baba Lia in die kraamsaal op my bors gesit is en my ledemate nie wou saamwerk nie, was dalk ’n proesel van magteloosheid. Ek was bang en kwaad vir God oor die omstandighede, en dit was ’n eensame gevoel. Wie sal ons beskerm?

Om magteloos te voel sonder hoop of uitkoms is iets wat nie een van ons werklik verstaan nie. Dis iets wat in ander se oë gesien kan word. Dis vandag vir my ’n werklikheid soos dit nog nooit in jare tevore ervaar is nie.

Die pad van ’n enkelma is vir niemand maklik nie. Die aakligste deel is om alleen kop te moet hou! Alle verantwoordelikhede is dan alleen myne.

Dis uitdagend om nie jouself jammer te kry nie, om ’n balans te probeer handhaaf en nie te kwaai met ...