“Selfs die hare op julle kop is almal getel. Moenie bang wees nie. Julle is meer werd as baie mossies.”

(Lukas 12:7)

Toe dit so sleg gegaan het in my lewe, het ek dikwels onder die treinspoorbrug gaan staan en sodra die trein oorsnel, op die toppunt van my stem gegil oor God wat my verlaat het. Hy was nêrens te sien nie; dit was nag om my. En die skuldgevoelens! Dit het my die meeste kasty. Die feit dat ek God gefaal het.

In daardie sielewroeging kon ek dit nie sien nie, maar God was daar. Selfs as ek so onder daardie brug staan en gil het. Ek het net so gefokus op my probleme dat ek Hom nie kon gewaar nie.

Een aand, tydens my gilsessie, praat Hy in ’n hoorbare stem met my: “Gaan lees Korintiërs.” Sjoe, op daardie oomblik ruk dit my tot nugterheid. Ek gaan huis toe en lees.

Die skille val van my oë af en ek sien! Ja, sowaar, Hy is in beheer – ook van my slegte situasie. Hy wil net hê ek moet Hom ...